Na de Afscheiding van 1834 vond er in 1886 weer een scheuring plaats in de hervormde kerk, die bekend zou worden onder de naam Doleantie.
De dolerenden (zij die zich beklagen) waren voor de afschaffing van de synodale organisatie van 1816 en wilden terugkeren naar de oorspronkelijke leer van Calvijn. Zij stichtten nieuwe gemeenten onder de naam Nederduitsch-gereformeerde kerken, later Gereformeerde Kerken in Nederland. De Doleantie vond in Zeeland met name op Walcheren plaats.
In 1892 kwam een hereniging van de dolerenden met de christelijk gereformeerde gemeenten tot stand (met uitzondering van één van de twee christelijk gereformeerde gemeenten te Zierikzee, waarbij zich later nog andere christelijk gereformeerde Gemeenten voegden). Een echte samenvoeging van alle afzonderlijke gereformeerde kerken geschiedde in 1917.
Literatuur
Het toenmalige Algemeen Secretariaat van de Gereformeerde Kerken in Nederland gaf twee publicaties uit over de afgescheidenen van 1834 en de dolerenden van 1886 en hun nageslacht (Kampen 1984 en 1990). Hierin zijn opgenomen genealogieën van de Zeeuwse families De Jager, de Jonge en Fabery de Jonge en Wisse.