Oosterland

Oosterland (’t Nieland van Duivelant), dorp, oude heerlijkheid en voormalige gemeente op Schouwen-Duiveland, Zeeland, ontstaan door inpoldering.

Oosterland, Schouwen-Duiveland, Gemeente Schouwen-Duiveland.
Archiefdienst: Zeeuws Archief

In de 14e eeuw lagen ten oosten van het eiland Duiveland een aantal kleine eilandjes, die met elkaar werden verbonden. Omstreeks 1354 werden de resterende schorren bedijkt. Omdat de nieuwe polder ten oosten van Duiveland lag, kwam de naam Oosterland in gebruik.

In de 18e eeuw waren de ambachtsvrouwe Susanna Maria Lonque en haar echtgenoot mr. Johan Cau belangrijk voor de ontwikkeling van het dorp. De hervormde Jodocuskerk heeft een in Zeeland weinig voorkomende kerktoren met een zadeldak, de enige in Schouwen-Duiveland.

Het Gasthuis (armenhuis) aan de Sint Joostdijk werd in de 18e eeuw gesticht door Susanna Maria Longue en is een bijzonder monument.

Van der Aa publiceerde over Oosterland:

Het dorp Oosterland ligt omtrent in het midden van Duiveland. Het is niet van het oudste, maar een der beste en vermakelijkste dorpen van dit eiland. Drie wel bestrate wegen maken de toegangen tot het dorp, die met hunne daaraan volgende, digt bebouwde straten, alle uitloopen op een tamelijk ruim marktveld, hetwelk aan de eene zijde bespoeld wordt door de Meervliet, die door eene steenen brug hier nevens vloeit, en, langs eenen steenen trap, de inwoners het gebruik van haar water geeft. Dit marktveld is voorts rondom bebouwd.

Bron: Aardrijkskundig woordenboek der Nederlanden, deel 8, A.J. van der Aa, 1846

Wapen van Oosterland

Het wapen is een variant op het wapen van Duiveland en werd al in de 17e eeuw als heerlijkheidswapen gevoerd. In 1817 werd het wapen door de Hoge Raad van de Adel bevestigd en in 1891 volgde herbevestiging. Reden van deze herbevestiging? Het oude wapen was nooit officieel verleend, omdat de gemeente de leges niet had betaald.

Lees meer over Oosterland op Wikipedia en Plaatsengids, en bekijk de molen van Oosterland op Molendatabase.nl

Grotere kaart bekijken