Nieuw-Vlissingen (=het huidige Vlissingen), stad op Walcheren.
Er bestond ook nog een Oud-Vlissingen. Toen er nog geen sprake was van Nieuw-Vlissingen heette dat natuurlijk gewoon Vlissingen. Dat was een bescheiden dorpje in de buurt van de huidige watertoren aan de Badhuisstraat/hoek Koudekerkseweg, gelegen aan een natuurlijke en bochtige zijarm van de Westerschelde.
Nieuw-Vlissingen, Walcheren, Gemeente Vlissingen.
Archiefdienst: Zeeuws Archief.
Van der Aa publiceerde over Nieuw-Vlissingen:
De eerste inwoners van het tegenwoordige Vlissingen zijn gekomen van Oud-Vlissingen. Al vroeg heeft men getracht de nering van Oud Vlissingen, ten nadeele zijner ingezetenen, hier over te brengen, zoals blijkt uit een artikel der oude keuren van deze stad, volgens het welk geen poorter noch ingezeten van Vlissingen eenigen drank, van wijn of bier, noch halen of doen halen noch ook drinken mogt te Oud-Vlissingen, op boete van tien schellingen grooten Vlaamsch (3 gulden). Vele inwoners van laatstgemelde plaats werden dus, door gebrek aan nering, genoodzaakt hunne woonplaats te verlaten en die naar bet tegenwoordige Vlissingen te verleggen, waardoor de stad steeds volkrijker werd.
Eene gebeurtenis, eervol voor deze stad, mogen wij hier niet met stilzwijgen voorbij gaan, namelijk de stichting van het Zeeuwsch Genootschap der Welenschappen, in den aanvang des jaars 1769. Het genootschap werd gesteld onder bescherming van den Prins Erfstadhouder, alsmede onder die der Staten van het gewest. In het jaar 1807 is evenwel de zetel van dit genootschap naar Middelburg overgebragt, waar hij sedert gebleven is.
Bron: Aardrijkskundig woordenboek der Nederlanden, deel 11, A.J. van der Aa, 1848
Nieuw-Vlissingen in het Zeeuws Archief
Bekijk de zoekresultaten
/onderzoek-het-zelf/Lees meer over Vlissingen op Wikipedia en Plaatsengids, en bekijk het wapen van Vlissingen.