Ik ben Elly Hündgens en werk als archivaris in de studiezaal. Mijn taak is bezoekers te helpen bij hun zoektocht door de archieven. Uitgangspunt is altijd de vraag van de bezoeker. Die vraag komt ergens vandaan. Soms heel pragmatisch, een oude bouwtekening voor het verkrijgen van een vergunning voor een verbouwing aan hun huis. Maar vragen komen ook voort uit dingen die gevoelig liggen en waar ze misschien jaren over hebben gedaan om de vraag te stellen.
Emoties zijn niet het eerste waar je aan denkt als je over archief spreekt. Toch komt het regelmatig voor, zoals de mevrouw, die niet weet wie haar vader is en de Canadese troepenbewegingen op Zuid-Beveland nagaat, om een spoor van hem te vinden. Op een gegeven ogenblik is ze gestopt, het werd te emotioneel voor haar, te moeilijk.
Amerikanen, die speciaal naar het archief komen om hun voorouders te vinden. Ik heb meegemaakt dat ze met tranen in de ogen de namen van familie aan mij kwamen laten zien. Eindelijk geworteld.
Ook het ‘goed’ of ‘fout’ geweest zijn van ouders in de Tweede Wereldoorlog maakt veel bij mensen los. Na de oorlog werd in de gezinnen vaak gezwegen over dit soort dingen. In de archieven is vaak nog te achterhalen wat er werkelijk is gebeurd. Dat kan voor mensen een opluchting zijn.
Een bezoeker: Een van mijn voorvaderen was opvarende op een schip van de Middelburgse Commercie Compagnie. Heeft u gegevens over de laatste reis die het schip maakte. Het verging voor de kust van Ghana. De bezoeker is nu op reis naar Ghana, om daar naar de plek te gaan waar het schip verging.
Kortom, niet alleen bij Spoorloos komen de emoties boven………