Ouderen, zieken en wezen werden aan het begin van de twintigste eeuw opgevangen in Godshuizen. Behalve onderdak kregen ze er te eten. De kwaliteit van de maaltijden in het Godshuis in Veere liet echter te wensen over, zo blijkt uit stukken die ik aantrof tijdens onderzoek voor mijn studie archiefwetenschap in Amsterdam.
Steeds spek en zoo weinig vleesch
In de notulen van de gemeenteraad van Veere van 23 maart 1927 beklaagt raadslid Poppe zich over de kwaliteit van het voedsel. Hij vindt het “ongewenscht dat er steeds spek gegeten wordt en zoo weinig vleesch.” Burgemeester Buys Ballot, voorzitter van de raad, is het daar niet mee eens: “naar het uiterlijk te oordelen [zien] de bewoners van het Godshuis er nu nog niet zoo slecht uit.”
...ongewenscht dat er steeds spek gegeten wordt en zoo weinig vleesch.
— raadslid Poppe
Een beetje melk in de pap
Buys Ballot wil de discussie over het eten de kop indrukken en verwijst voor klachten naar het adres van de Regenten en Regentessen van het Godshuis. Dat mislukt want raadslid Simonse begint het wekelijkse menu op te sommen. Poppe leidt hieruit af dat het avondeten van betere kwaliteit kan zijn: “het zou toch zeker niet zooveel meer kosten indien in plaats van waterpap een beetje melk in den pap gedaan werd.”
Raadslid Castel dringt erop aan dat het College van Burgemeester en Wethouders de zaak gaat onderzoeken. Castel: “In het Godshuis [wordt] teveel volgens de oude gewoonten tewerk gegaan. Daar er ƒ 2000,- voor voeding is uitgetrokken, kan er zeker wel eens wat variatie in het menu gebracht worden. De mensch vergt nu eenmaal meer dan vroeger.” De burgemeester is onvermurwbaar, hij herhaalt nog eens dat klachten aan het bestuur van het Godshuis moeten worden gericht en beëindigt de discussie.
De bewoners van het Godshuis hebben vast nog lang veel spek en waterpap gegeten.
Het voormalige Godshuis van Veere is te vinden aan de Kerkstraat nummer 7.